Projekt zakładał dostosowanie budynku byłych łaźni górniczych kopalni Moszczenica na Centrum Dziedzictwa Postindustrialnego Łaźnia Moszczenica (CDP). Ten opuszczony budynek został przejęty przez samorząd gminy. Założeniem projektowym było pozostawienie budynku w jak najsurowszym stanie i w rezultacie wyeksponowanie historii jaką reprezentuje. Zachowanie szczerości architektonicznej budynku - ze względu na surowe przepisy przeciwpożarowe, wymagania dotyczące budynków publicznych czy w końcu zupełnie nową funkcję, którą należało wpisać w istniejącą „skorupę” - wymagało wiele pracy projektowej. Wyeksponowana została żelbetowa konstrukcja nośna budynku, wraz z wysokimi na dwie kondygnacje przestrzeniami użytkowymi. Co ciekawe, uważni zwiedzający wciąż mogą zauważyć pozostawione przez pierwszych budowniczych napisy, utrwalone na żelbetowych słupach i belkach. Nowa stolarka okienna zachowała oryginalne podziały. Płyty elewacyjne zachowały oryginalny wygląd, w części będąc po prostu wyczyszczone, a w części wymienione na nowe, lecz o takiej samej estetyce. Zachowano autentyczne detale, jak stalowe mocowania płyt elewacyjnych do konstrukcji czy stalowe opaski na słupach. W części klatek schodowych pozostawiono też oryginalne stopnice, wysłużone przez zastępy pracujących tu górników. Elementy takie jak posadzki przemysłowe, odsłonięte instalacje, przeszklony szyb windowy, oryginalne materiały pokazane we wnętrzach – beton, cegła, kamień i stal – dopełniają industrialnej charakterystyki całości. W ramach adaptacji budynku powstała wieloczęściowa ekspozycja pokazująca historię, rozwój, aspekty kulturowe Górnego Śląska z wykorzystaniem najnowocześniejszych metod prezentacji z zachowaniem pełnej interaktywności eksponatów i prezentacji oraz z klasycznymi eksponatami górniczymi.