Inwestycja obejmowała przebudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku dla potrzeb Żłobka Miejskiego.
Budynek datowany na początek XIX w. funkcjonujący jako mieszkania dla urzędników huty Donnersmarcka wraz z częścią restauracyjną.
Elewacja frontowa o dekoracji eklektycznej odwołującej się do renesansowego budownictwa willowego, z zastosowaniem motywów belkowania, akantowego fryzu, odcinkowych naczółków (wspartych na ozdobnych konsolkach). Portal wejściowy wsparty na korynckich głowicach, dodawać miał splendoru podwyższonemu, głównemu wejściu, poprzedzonemu wysokimi schodami.
Budynek urozmaicono materiałowo – poprzez zastosowanie na elewacjach cegły zestawionej z kamieniem, drewnianymi płycinami oraz licowaną drewnem konstrukcją zamkniętej werandy, górującej nad wejściem tylnym. Działania modernizacyjne w obrębie elewacji ukierunkowane były na jak najwłaściwsze dostosowanie koniecznych przeróbek do wymogów zachowania charakterystyki zabytkowego obiektu.
W nadaniu ostatecznego wizerunku dużą rolę odegrał dobór kolorystyki oraz wydobycie naturalnej barwy kamienia, pozwalający podkreślić walory budynku
i odpowiednio wydobyć świadomy zamysł budowniczych – zestawienia faktur cegły, tynku, kamienia i drewna.
Główne działania modernizacyjne, włącznie z wymianą zniszczonych stropów, objęły wnętrze budynku.
Wprowadzono szereg zmian przystosowujących obiekt do nowej funkcji - żłobka

• realizacja inwestycji pozwoliła na rewitalizację zabytkowego budynku, stanowiącego niegdyś składową ważnego dla miasta Zabrze kompleksu zabudowań socjalno-usługowych Huty Donnersmarck,
• remont budynku umożliwił podkreślenie i wydobycie walorów zabytkowych obiektu wpisanego do gminnej ewidencji zabytków, a co za tym idzie - zachowanie dziedzictwa kulturowego miasta,
• inwestycję przeprowadzono zgodnie z wszelkimi wytycznymi Miejskiego Konserwatora Zabytków, z dbałością o należyte wyeksponowanie detalu architektonicznego,
• odtworzenie elementów rekonstruowanych poprzedzono badaniami kwerendalnymi i wykonano zgodnie z dostępnym materiałem ikonograficznym,
• wszelkie nowelizacje za cel nadrzędny obierały nawiązanie do zabytkowej struktury,
• niezwykle ważne okazało się ożywienie przestrzeni zabytkowej poprzez przywrócenie jej lokalnej społeczności i wzmocnienie tożsamości lokalnej.