Ośrodek Zdrowia w Przyszowicach to nieduży obiekt, zlokalizowany w terenie, gdzie występują bardzo silne szkody górnicze.

Parterowy pawilon uformowaliśmy na przekątniowej osi, wykorzystując zarówno uwarunkowania lokalizacyjne, jak i fakt, że musieliśmy zaprojektować dwa odrębne wejścia – jedno dla dorosłych, drugie do przychodni dziecięcej. Z uwagi na korzystających z ośrodka pacjentów, osób chorych, często nie w pełni sprawnych, o utrudnionym poruszaniu się, a także dla personelu wszystkie funkcje zlokalizowaliśmy w jednym poziomie. Od południa umieściliśmy poradnię dla dorosłych. Z wiatrołapu dostajemy się do przestronnego hallu - poczekalni, otoczonego gabinetami lekarskimi. Na wprost wejścia leży rejestracja wraz z archiwum, która jest dwustronna – obsługuje również poradnię dziecięcą, do której prowadzi wejście od zachodu. W obu częściach mamy sanitariaty dla pacjentów. Rzut uzupełniają pomieszczenia techniczne i zaplecze.
Formę budynku ukształtowaliśmy czerpiąc inspiracje z jego bezpośredniego sąsiedztwa. Większość domów w Przyszowicach to domy ceglane o pulpitowych lub dwuspadowych dachach o kącie nachylenia od 10 do 20 stopni. W niektórych z nich spadek dachu wyznacza również kształt okien. Zastosowaliśmy te zasady do naszego ośrodka. Budynek ma rzut prostokąta z dwoma niezależnymi wejściami w narożnikach, co podkreśla kierunek łączący ulicę Polną z lokalną drogą biegnącą do parkingu przykościelnego. Całość przekrywa dwuspadowy dach o kalenicy leżącej na tym przekątnym kierunku. Przecięcie ścian i dachu tworzy geometrię klinkierowych ścian, które są perforowane oknami o charakterystycznych kształtach, dopasowanych do spadku dachu i ścian. Klinkier na elewacji, z przeżużleniami i spiekami, z głęboką spoiną,  o zróżnicowanej kolorystyce – od ciemnej czerwieni przez brąz i szarość aż do czerni, nawiązuje do starej cegły, z której zbudowano większość sąsiadujących domów. Są one obecnie coraz częściej docieplane i pokrywane kolorowym tynkiem na styropianie. Naszym celem było powstrzymanie tego procesu poprzez pokazanie alternatywy – budynku o ceglanej elewacji, który będzie ekologiczny i ekonomiczny. We wnętrzach budynku zależało nam na stworzeniu przyjaznych, przestronnych pomieszczeń, dobrze doświetlonych i zapewniających komfortowe warunki higieniczne dla pacjentów i personelu. Duża wysokość pomieszczeń zapewnia bardzo dużą ilość powietrza i dobrą wentylację. Poczekalnie mają formę wysokich, jasnych halli, gdzie pacjenci mogą wygodnie czekać na wizytę. Specjalną uwagę poświęciliśmy poczekalni dziecięcej. Aby zminimalizować stres, który przeżywają dzieci u lekarza główna ściana poczekalni została pokryta dużym muralem przedstawiającym przyjazną dżunglę. Dodatkowy mural przedstawiający zgeometryzowane rośliny uprzyjemnia strefę matki z małym dzieckiem. Murale  zostały zaprojektowane przez Marka Grąbczewskiego i wykonane przez niego i zespół studentów architektury. Poczekalnia jest doświetlona okrągłymi świetlikami, które za dnia całkowicie eliminują potrzebę światła sztucznego.
Z uwagi na duże szkody górnicze budynek jest podzielony dylatacją na dwie części, każda z nich spięta obwodowymi wieńcami i żelbetowym dachem. Fundament stanowi płyta żelbetowa z odwróconymi żebrami. Zakładaliśmy, że żelbetowe fundamenty oraz słupy i rdzenie posłużą nam jako podpora pod drewniany dach. Okazało się jednak, że konieczne byłyby tak skomplikowane stężenia, że najlepszym wyjściem było wykonanie dachu jako dwuspadowej żelbetowej płyty.
Budynek jest eko-energetyczny, zasilany wyłącznie odnawialnymi źródłami energii. Ogrzewanie i chłodzenie w całości zapewnia gruntowa pompa ciepła. Całość zapotrzebowania na energię elektryczną pokrywają umieszczone na dachu panele fv.