Budynek miał wieloletnią przerwę w eksploatacji, był nieogrzewany, zniszczeniu uległ dach, brak izolacji przeciwwilgociowej wpływały przez lata na jego stan techniczny. Wykonano inwentaryzację budowlaną, ocenę stanu technicznego, koncepcję architektoniczną przebudowy w oparciu o materiały archiwalne i konsultacje z miejskim konserwatorem zabytków, ekspertyzę p.poż., uzyskano odstępstwo w zakresie warunków SANEPiD – wysokość pomieszczeń piwnic.
Udało się zachować :
cz. murowanych:
1.     mury zewnętrzne w czerwonej cegle w charakterystycznym odcieniu czerwieni cegły i kolorem fugi,
2.     kolebkowe ceglane sklepienia piwnic – w miejscach zniszczonych zostały jedynie wymienione lub uzupełnione ceramiczne elementy stropów,
3.     elementy ozdobne elewacji, mur balkonu z wykończeniem, ryzality, gzymsy,
4.     ściany kamienne fundamentowe piwnic.
cz. drewnianych:
1.     konstrukcja drewniana zadaszenia w obecnej poczekalni przychodni – zostały zachowane oryginalne elementy połączone jedynie z wymianą zgnitych poszczególnych elementów deskowania dachu  i jego układu konstrukcyjnego,
2.     drewniany strop nad parterem to oryginalna konstrukcja z wymianą poszycia na nowe i z uwzględnieniem zabezpieczeń p. poż.
Wymianie uległy :
1.     strop drewniany nad pierwszym piętrem i więźba dachowa z uwagi na powyższe wcześniej opisane warunki – stan techniczny nie pozwalał na ich zachowanie w oryginale, ale zostały odtworzone zgodnie z pierwowzorem,
2.     stolarka drzwiowa i okienna - wpływ na to miał stan techniczny poszczególnych elementów – mocno zawilgocone i zgrzybiałe - elementy te zostały odtworzone w charakterze i formie pierwowzoru z poprawką na szyby zespolone w stolarce okiennej,
3.     wymianie uległo poszycie dachu jednak zostało wykonane z tego samego materiału co w oryginale tzn. papy, podobnie z oblachowaniem gdzie zastosowano blachę o identycznym wyglądzie, ale lepszej jakości,
4.     drewniane elementy klatki schodowej odtworzone w zgodzie z oryginałem.
Budynek  uległ  funkcjonalnej metamorfozie i zachował swój oryginalny charakter.
Metamorfoza polega na zmianie funkcji budynku, który w przeszłości pełnił rolę mieszkalną, później biurową i częściowo sakralną (kaplica na parterze), a obecnie mieści trzy funkcje inną na każdej kondygnacji: piwnica to część konferencyjna, parter to przychodnia zdrowia z gabinetami konsultacyjnymi i zabiegowymi  oraz poczekalnią zaplanowaną na dawnym zadaszonym tarasie, piętro to część biurowa z pokojami biurowymi  i funkcją pomocniczą na poddaszu.
Dla tak zorganizowanej funkcji należało pogłębić piwnicę w części budynku, osuszyć ją, zaizolować przeciwwilgociowo metodą iniekcji i dodatkowo wykonać nową piwnicę dla pomieszczenia technicznego. Zorganizować wejście na ten poziom z zewnątrz, zmieniając całkowicie miejsce starego wejścia do kaplicy.
Budynek należało dostosować do potrzeb osób niepełnosprawnych poprzez zewnętrzną pochylnię sytuowaną wzdłuż muru piwnic od strony południowej, pochylnia architektonicznie poprawiła wygląd i proporcje elewacji, na parterze zastosowano mechaniczny podnośnik montowany do poręczy schodów wewnętrznych w przestrzeni poczekalni.Należy pamiętać,  że przebudowa i rozbudowa budynku odbyła się na początku XXI wieku i zabytkowa tkanka została uzupełniona nowymi, ale nie nachalnymi elementami architektonicznymi takimi jak betonowe daszki nad wejściem do przychodni w poziomie parteru i do części konferencyjnej w poziomie piwnic, szklaną ścianą poczekalni wykonaną  w technologii  drewnianej, przeszklenie jest tak zaprojektowane, aby podkreślało, a nie zastawiało konstrukcję odnowionego starego zadaszenia dawnego tarasu, oknami połaciowymi w przestrzeni poddasza z solarnymi żaluzjami. Zastosowano nowe, ale komponujące się ze starą tkanką, materiały wykończeniowe i oświetlenie.
Budynek zachował swój pierwotny charakter poprzez odnowione mury, stropy, zachowanie materiałowej ciągłości poszczególnych elementów i jednoznacznie kojarzącą się tylko z tym budynkiem kolorystyką.