Ulica Jagiellońska to prostopadłościan powietrza wycięty dwoma elewacjami i przykryty Niebem. Długość niecałe 100 metrów. To przestrzeń w ścisłym centrum miasta Chorzowa. Miasta stosunkowo młodego, które urosło w XIX wieku wraz z rozkwitem największej huty żelaza w tej części Europy. Fragment północnej pierzei tej niewielkiej ale ważnej w skali miasta ulicy stanowi budynek Urzędu Miejskiego. Po II Wojnie Światowej nastąpiła degradacja znaczenia tej przestrzeni i sprowadzenie jej roli do parkingu. Lokale handlowe będące prywatną własnością obrosły lichą materią reklamową a usługi, które się tam zagnieździły, podkreślały nijakość tego fragmentu centrum. Zamierzeniem inwestycyjnym i projektowym było stworzenie warunków umożliwiających aktywizację społeczną poprzez ukształtowanie elementów tworzących infrastrukturę ulicy. Pierwszym działaniem miasta było zainicjowanie zmian fizycznego wygląd ulicy (w granicach własności), tworząc warunki na długofalową metamorfozę tożsamości ulicy. Identyfikacja, kontekst, tożsamość to elementy języka rewitalizacji. Celem jej było przebudowanie poczucia przestrzeni i korekta usług wynikających z centrotwórczego znaczenia miejsca. Podstawowe działanie to wykluczenie ulicy z ruchu samochodowego i ukształtowanie jej jako strefy ruchu pieszego. Zostawiono oczywiście możliwość dojazdu do posesji oraz obsługi służb miejskich wraz ze strażą pożarną i służbą zdrowia. Dostęp ten zapewniono na drodze elektronicznie sterowanych bramek. Przestrzeń piesza jest jednym z najlepszych środków generujących aktywność społeczną, zwłaszcza kiedy wspomagana jest wielokierunkową obsługą komunikacyjną a tą zapewnia pozostały układ komunikacji miasta. W efekcie wprowadzonych zmian pojawiły się: zieleń, możliwości zaparkowania rowerów i odpoczynku na ławkach oraz kreowania usług na wolnym powietrzu (kawiarń, pubów, etc.), którym zabezpieczono przyłącza technologiczne. Strefę pieszą przecięto świetlnymi drogowskazami umieszczonymi w posadzce, wskazującymi kierunek i odległość do wybranych i rozpoznawalnych miejsc w skali miasta, kraju i kontynentu. Wyrazistość tej strefy podkreśla oś świetlnych punktów w kolorze niebieskim. Autorzy zdecydowali się na ukształtowanie podstawowego oświetlenia ulicy w formie charakterystycznych słupów oświetleniowych tworzących litery nazwy miasta. Dobór źródeł światła, w tym lamp ledowych o zmiennej kolorystyce, umożliwia tworzenie świetlnych spektakli. Obsługujące to urządzenia zlokalizowano w tzw. Wieży Mocy. Można na niej wieszać kłódki z wygrawerowanymi życzeniami, a klucze do nich wrzucać do przyległej tzw. Studni Czasu, czyli szybu pod powierzchnią ziemi – magicznego połączenia ze wszechobecnymi na Śląsku kopalniami. Wieża Mocy wraz ze Studnią są wyznacznikami przestrzennymi początku ulicy. Materiał elementów małej architektury (korodująca stal) oraz ich kształt, np. krat ochronnych na drzewa w formie kół zębatych, mają korzenie w przemysłowym rodowodzie miasta.