Budynek zabytkowej plebanii W Lędzinach datuje się na rok powstania 1788 i należy do jednych z najstarszych obiektów murowanych w powiecie bieruńsko–lędzińskim.
W roku 1997 budynek zmienił zasadniczą swą funkcję, została w nim umiejscowiona nowa siedziba centrali Miejskiej Biblioteki Publicznej, po przekazaniu przez parafię starego probostwa przy ul. Lędzińskiej 86 na rzecz miasta.
Ze względu na wysoki stopień zniszczenia i przecieki w więźbie dachowej koniecznym było przeprowadzenie generalnego remontu, połączonego z przebudową wnętrza budynku, celem dostosowania do obecnie pełnionej funkcji – Biblioteki Miejskiej. W 2008 roku wykonano dokumentację projektową remontu i przebudowy, a następnie przystąpiono do prac budowlanych.
W pierwszym etapie prac w 2009 roku wykonano nową więźbę dachową z pokryciem dachówka ceramiczną, konstrukcję stropu nad piętrem oraz częściowo nad parterem, wymieniono stolarkę okienną i drzwiowa zewnętrzną. Prawdziwa rewolucja w wyglądzie budynku nastąpiła za sprawa archiwalnych fotografii z początku XX wieku, które udało się uzyskać od lokalnej społeczności. Na podstawie nich zrekonstruowano sztukaterie i detale architektoniczne na elewacji oraz podjęto działania zmierzające do odtworzenia pięknego rzeźbionego ganku na Ścianie szczytowej. Na podstawie archiwalnych fotografii przywrócono pierwotne wielkości i podziały architektoniczne okien, odtworzono drewniane lambrekiny w lukarnie na połaci frontowej dachu. Powrócił również piękny, rzeźbiony ganek z drewna dębowego przy wejściu od strony ul. Kupilasa (elewacja południowa) z odtworzonymi historycznymi drzwiami. Wnętrze budynku uległo całkowitemu przeobrażeniu zarówno pod względem funkcjonalnym jak i estetycznym. Powstała nowa klatka schodowa, przebudowano część pomieszczeń, postało nowe zaplecze sanitarne. Ze względu na stan techniczny wymieniono większość tynków na ścianach zewnętrznych oraz częściowo wewnętrznych, pozostałe tynki wzmocniono, wykonano gładź gipsową na całej powierzchni oraz przywrócono charakterystyczną dla epoki kolorystykę przy użyciu farb lateksowych. Prace obejmowały również wykonanie charakterystycznych dla epoki wystroju części sal, szczególnie w zakresie sztukaterii sufitowej oraz posadzek drewnianych dwukolorowych dębowo-jesionowych opartych na module kwadratu 50/50cm. W salce centralnej na parterze zachowano oryginalny układ widocznych belek, wykonano malowidło stropowe nawiązujące do zachowanych elementów wzoru patronowego. Nad wyjściem umieszczono motyw malarski charakterystyczny dla budynku, w szczególności do elewacji. Wykonanie nowej klatki schodowej z drewnianą balustrada pozwoliło skomunikować dwa poziomy budynku, podnosząc równocześnie walory estetyczne obiektu. W sali czytelni determinantą pomieszczenia jest piękny oryginalny zabytkowy piec kaflowy z malowidłem, który przez cały system kanałów powietrznych (odkrytych w czasie prowadzenia prac przy budynku) ogrzewał budynek. Odrestaurowano również stolarkę drzwiowa wewnętrzna, oryginalne drzwi na lewo od pieca kaflowego. W całym
budynku stolarka drzwiowa jest drewniana malowana w kolorze białym W odcieniu kości słoniowej. Na budynku wykonano iluminację świetlną elewacji podkreślającą walory estetyczne oraz uwydatniającą nastrój na zewnątrz. Zastosowanie oświetlenia diodami LED oraz oprawami metahalogenowymi odpowiednio eksponuje bogactwo oraz unikatowość budynku.